Hoe leren kinderen fietsen?

Binnenkort mag ik een kinderfiets weggeven van de website Fietsenopfietsen.nl

Houd de website in de gaten voor meer informatie.

Over  Fietsenopfietsen.nl:

• De website biedt een breed assortiment. Van kinderfietsen tot transportfietsen, beachcruisers en bakfietsen.
• Alle fietsen worden GRATIS verzonden.
• Voor 12:00 uur besteld, volgende dag in huis.
• Bij Fietsenopfietsen zijn er online fietsen te koop voor iedere leeftijd.
• Je kan nu allerlei transportfietsen kopen.

Mijn oudste is nu 7 jaar oud. Hij mag iedere keer zelf fietsen wanneer we met ons allen naar de stad gaan. Hij mocht al met ons naar school fietsen toen hij 4 jaar was.
Mijn oudste is nu bijna 5 jaar oud. Ook hij mag zelf op de fiets wanneer we naar school gaan. Op mooie dagen fietsen we ook naar oma, zodat hij extra kan oefenen met het fietsen en de verkeersregels. Hij mag nog niet zelf op de fiets wanneer we naar de stad gaan.

Leren fietsen en deelnemen in het verkeer is een leerproces. In ons geval zijn gaat het om een proces van jaren.
Mijn jongens hebben allebei leren fietsen voordat ze 4 jaar waren. Daarmee bedoel ik dat ze op de stoep voor de deur mochten fietsen. Ook mochten ze op het basketbalpleintje rondjes fietsen wanneer ze zin hadden om te oefenen. Deelnemen aan het verkeer zagen we als een gevorderde stap.

Hoe dit allemaal is gegaan lees je hieronder.

Stap 1

Ik heb voor mijn oudste, toen hij 2 jaar oud was, een loopfiets gekocht (tweewieler!). Hij heeft er ruim een jaar mee door ons huis geracet. Ook op andere momenten, zoals het wadelen naar het winkelcentrum, racete hij heerlijk op zijn loopfiets. Het was best fijn om te doen, want zijn wandeltempo was enorm traag en zo konden we sneller heen en terug zijn. Een voordeel van een tweewieler is dat een kind daarmee het evenwicht kan oefenen. Een driewieler biedt hierbij geen enkele uitdaging, maar een tweewieler wel. Toch kan een kind gebruik maken van de eigen benen om evenwicht te houden tijdens het vooruit komen. Sommige kinderen maken veel vaart en tillen de benen van de grond om uit te rollen. Dat zijn dan weer waardevolle oefenmomenten voor een kind, want je moet hetzelfde evenwicht zien te houden als bij het fietsen op een fiets. Niet alle kinderen doen dit. Mijn oudste deed dit heel veel, maar mijn jongste vond het te eng en deed het bijna nooit.

Stap 2

Toen mijn zoontjes (bijna) 3 jaar waren plaatste ik ook een fiets met zijwieltjes in huis. Nu konden ze steeds kiezen of ze op hun loopfiets of hun gewone fiets wilden. Met hun loopfiets bleven ze hun evenwicht oefenen en met hun gewone fiets oefenden ze het trappen. Omdat ze toch op beide bleven rijden, verloren ze dus niet hun evenwicht. Dit klinkt allemaal zeer geforceerd en gedwongen, maar in de realiteit was dit niet het geval. Ja mijn man en ik hebben zoveel mogelijk uitgedacht en gekozen, maar uiteindelijk spraken we er niet over met de kinderen. Ze kozen er zelf voor of ze er wel of niet mee wilden spelen. Het was al snel duidelijk dat ze het heerlijk vonden om zo snel vooruit te komen. Mijn jongste koos lange tijd veel liever voor een loopfiets, want daarmee kwam hij zeer snel vooruit, terwijl mijn oudste al sneller overging naar een gewone fiets, want hij wilde graag zelf kunnen fietsen.

Stap 3

Het daadwerkelijk leren fietsen zonder zijwieltjes lieten we over aan de jongens.
Op een ochtend zei mijn oudste tegen mij: “Mama, ik wil vandaag leren fietsen zonder zijwieltjes.” Dat kwam helemaal uit het niets voor mij. We hebben er niet over gepraat. Het was zijn wens.
Ik heb er toen gelijk de hele dag ervoor vrij gehouden. Alle plannen gingen de deur uit voor die dag.
Dit moment werd later herhaald bij mijn jongste zoon. Op een dag toen we met zijn grote broer naar school fietsten en hij bij mij achterop zat, zei hij dat hij vandaag wilde leren fietsen.
Dat was beide keren het moment waarop ik keihard met ze aan de slag ging.

Het is hard werken! Reken maar!
Je zal zelf met je kind moeten meerennen.

Hoe heb ik het gedaan?

1. Mijn zoontje vasthouden terwijl hij steeds een stukje ging fietsen. In het begin is het houden van zijn evenwicht in combinatie met het trappen nog moeilijk. Het was dus nodig dat ik met hem mee rende. In het begin moest ik hem ook nog vasthouden om hem te helpen bij het houden van zijn evenwicht. Dit was behoorlijk zwaar voor me, want mijn conditie was niet zo best.
   Ik hield het dus niet zo lang vol. Daarom oefenden we steeds 15 minuten en ging ik dan 30 minuten uitrusten op de bank en dan weer oefenen, enzovoorts.
2. Mijn oudste zoon kreeg steeds meer grip op zijn evenwicht, waardoor ik hem steeds meer los kon laten. Ik bond een sjaal om zijn middel en rende achter hem aan terwijl ik de sjaal omhoog hield. Wanneer hij viel trok ik de sjaal omhoog en hield ik hem zo overeind. Zijn fiets viel wel om, maar hij viel niet. Dit gaf hem het zelfvertrouwen dat hij nodig had om door te blijven oefenen.
   Mijn jongste zoon was een ander verhaal. Hij was zo onzeker dat hij niet wilde dat ik los liet. Hij vond het prettig wanneer ik hem achter zijn nek vasthield. Hij had mijn aanraking nodig om zeker te zijn van zijn zaak.
   Sommige kinderen worden juist krampachtig wanneer je ze achter hun nek vasthoudt.
3. Toen kwam het moment om hem los te laten. Ik bleef wel meerennen en zodra ik hem zag omvallen ving ik hem op. Ook dit hield ik natuurlijk niet lang vol en had ik veel rustmomenten nodig.
4. Eindelijk was het dan zover! Mijn zoontje had mijn hulp niet nodig. Ik hoefde niet meer te rennen. Dit moment verschilde per kind. Mijn oudste kon in 1 dag fietsen. ik had de hele dag voor hem gereserveerd en tegen het einde van de middag hebben we de familieleden opgebeld om te komen kijken. Vol trots liet hij iedereen zien hoe goed hij kon fietsen. Mijn jongste zoon heeft er 2 maanden over gedaan. Hij vroeg me 2x in een week om te oefenen en na 10 minuten wilde hij al stoppen. Omdat ik ervan overtuigd ben dat kinderen beter leren fietsen wanneer ze gemotiveerd zijn liet ik de momenten aan hem over en als hij het al na 10 minuten zat vond liet ik het daarbij. Het ging om hem en niet om mij. Hij durfde niet zo snel te fietsen als zijn grote broer, dus bij hem was het minder zwaar voor me. Ik hoefde niet mee te rennen, het was meer “snel lopen”. Maar dit was ook de reden dat het houden van het evenwicht dus moeilijk was.

Stap 4

Oefenen voor school.
Wanneer je kind daawerkelijk los kan fietsen, betekent het nog niet dat je kind kan deelnemen aan het verkeer. Je kind heeft nog geen plekje in het hoofd vrij om aan alle verkeersregels te denken.

Mijn tips voor jou:

• Laat je kind in het begin veilig op de stoep fietsen. Als je kind er klaar voor is kan het op een fietspad oefenen.
• Kies een kindvriendelijke route om het fietsen in het verkeer te leren. Kies een route zonder auto’s of scooters en weinig fietsverkeer. Let erop dat je kind niet heuvel op of af hoeft. Als dat wel het geval is, laat je kind dan afstappen en dat stukje lopen.
• Zorg ervoor dat je kind snapt wat zijn plek op de weg is. Je kan niet zomaar zeggen dat je kind aan de “rechterkant” moet fietsen. Niet alle kinderen snappen al wat “rechts” en links is en ze zijn al druk bezig met nieuwe handelingen, ze hebben geen ruimte in hun hoofd om ook nog uit te vogelen wat rechts is. In mijn geval zeg ik dan dat hij aan de kant van de struiken of het gras moet fietsen. Wel blijf ik het woord “rechts” gebruiken, omdat het woord erg belangrijk is in het verkeer.
• Leer je kind aan om voor zich te blijven kijken. Kinderen kunnen de neiging hebben steeds naar hun benen of voeten te kijken, of juist naar jou.

Trek je kind beschermers aan. Mijn zoontjes oefenden met arm- en beenbeschermers. Ook moesten ze een helm op. Mijn jongste moet nog steeds met een helm op fietsen.
Vergeet niet dat veel kinderen lelijk kunnen vallen met de fiets. Extra bescherming is echt geen overbodige luxe!